Hoe het voelt om van kleur te zijn

‘Ik voel me het meest van kleur wanneer ik tegen een schrille witte achtergrond word geworpen.’

In 1928 publiceerde auteur en antropoloog Nora Neale Hurston het essay ‘How It Feels To Be Colored Me’. Met humor en een scherpe pen schreef Neale Hurston over haar identiteit als vrouw van kleur. Bijna honderd jaar later spreken haar woorden nog steeds tot de verbeelding van veel jonge schrijvers van kleur wiens verhalen gelezen worden als reactie op de gevestigde literaire norm.

‘Soms voel ik me gediscrimineerd, maar dat maakt mij niet kwaad. Hoe kan iemand zichzelf het plezier van mijn gezelschap ontzeggen?’

In deze eerste Nederlandse vertaling van Neale Hurstons essay worden haar provocatieve ideeën opnieuw belicht vanuit het heden door een briefwisseling tussen Simone Atangana Bekono (hoe de eerste vonken zichtbaar werden) en de Amerikaanse dichter Kristina Kay Robinson (Mixed Company). Op weergaloze wijze verweven de twee schrijvers hun eigen verhalen. In een ontroerende reactie op Neale Hurstons woorden vloeit er een uitwisseling voort over gemeenschap en over thuishoren, maar vooral over identiteit als een eindeloos, onvoltooid gesprek.