De gezichten

Kinderboekenschrijfster Lise Mundus krijgt al twee jaar geen woord op papier. Sinds ze een prijs won voor haar werk, wordt ze bevangen door de angst dat ze door de mand gaat vallen. Het lukt haar niet mee te komen met de veranderende tijdgeest en ze is ervan overtuigd dat haar huishoudster een affaire heeft met haar man.

Lise wordt steeds wantrouwiger, begint stemmen te horen en ziet de gezichten van de mensen om haar heen vervormen. Terwijl ze haar greep op de realiteit verliest en opgenomen wordt, zakt ze dieper en dieper weg in duistere gedachten en worstelt ze met de vraag hoe erg het is om zich daaraan over te geven.

De gezichten is een beklemmende en intens persoonlijke roman waar je in gezogen wordt, die onder je huid kruipt, en je voor lange tijd niet zal loslaten.

Tove Ditlevsen (1917–1976) werd jarenlang gezien als een schrijver die niet in de literaire kringen van haar tijd paste; ze was een huisvrouw uit de arbeidersklasse met vier gestrande huwelijken en een sluimerende drugsverslaving, waar ze ook nog eens openhartig over schreef.

Ze bouwde tijdens haar leven een grote schare fans op, maar werd ook neergesabeld door velen. Nu wordt haar rauwe en springlevende oeuvre wereldwijd herontdekt. Haar vermaarde Kopenhagen-trilogie werd aan 29 landen verkocht en verscheen bij Das Mag voor het eerst in Nederlandse vertaling.

Lammie Post-Oostenbrink (1970) studeerde Scandinavische Talen en Cultuur aan de Rijksuniversiteit Groningen. Sinds 2010 vertaalt ze fictie, non-fictie, kinderboeken en poëzie uit het Deens, Noors en Zweeds. Ze vertaalde al meer dan twintig boeken, waaronder Zegeningen van Caroline Albertine Minor en de Kopenhagen-trilogie van Tove Ditlevsen.

De gezichten verscheen oorspronkelijk in 1968 en is Ditlevsens eerste roman die in het Nederlands vertaald wordt: het is haar meest duistere roman, waarin ze diep en pijnlijk eerlijk doordringt tot de duisterste hoeken van de menselijke geest.