Archief van verloren kinderen

‘Stel nou dat jij en papa er niet meer waren en wij aan ons lot waren overgelaten. Hoe zou het dan gaan?’

Een gebroken huwelijk voorin de auto, een stel wijsneuzen op de achterbank, en continu David Bowies ‘Space Oddity’ op de speakers. In Archief van verloren kinderen reist een Mexicaans-Amerikaans gezin van New York naar Arizona, op zoek naar oude verhalen, vergeten geruchten en de laatste geluiden van de Apachen.

Maar dit is niet zomaar een road novel. Want terwijl het gezin naar het zuiden reist, trekken vanuit Centraal-Amerika tienduizenden kinderen zonder ouders richting de Amerikaanse grens, op zoek naar een beter leven. Wanneer de kinderen van het gezin verdwijnen, komen de twee verhaallijnen angstaanjagend dicht bij elkaar en lijken ze met elkaar verstrengeld te raken. Het is aan de lezer een uitgang uit dit spiegelpaleis te vinden.

Archief van verloren kinderen is een avonturenroman, een felrealistisch sprookje en een aanklacht ineen; een must-read voor iedereen die ook maar iets meer van deze tijd probeert te begrijpen.

De Mexicaanse Valeria Luiselli (1983) krijgt internationaal veel lof voor haar werk. Ze publiceerde onder andere in New York Times en heeft vier boeken op haar naam staan. In 2015 verscheen Vertel me het einde, een essay in veertig vragen bij Das Mag. Het migratiebeleid van de Verenigde Staten is een belangrijk thema voor de in New-York woonachtige Luiselli.