De tweelingentrilogie

De tweelingentrilogie is een wreed, urgent drieluik over wat oorlog en ballingschap met mensen doet. Een meedogenloos beklemmend verhaal, verteld met de rauwe eenvoud van een sprookje, dat afpelt tot de duisterste kanten van de mens.

‘Ágota Kristóf weet dat weemoed en onwetendheid niet van elkaar te scheiden zijn, dat vorm, stijl en inhoud onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, dat de beste literatuur de menselijke smerigheid behoedzaam omarmt.’ — Arnon Grunberg

‘Ágota Kristóf. De geheimtip onder boekhandelaren eindelijk opnieuw beschikbaar.’ — Steven Van Ammel, Passa Porta

‘Literatuur met een angel. Een beklijvende leestrip die je de adem beneemt en de grond onder je voeten doet wegzakken.’ — Gert De Bie, Boekhandel Het Voorwoord

‘Dit boek verdient meer lezers. Het maakte een verpletterende indruk op me. Heftig en rauw. Indrukwekkend!’ — Wicher van den Bemt, Boomker Boeken

‘Kristóf laat niets van haar lezers heel. Een tijdloos literair monument over de wreedheid van oorlog.’ — Bart Nijensteen, Athenaeum Boekhandel Zuidoost

‘Het contrast tussen het eenvoudige taalgebruik van de kinderen en de gruwelijke realiteit die daarachter schuilgaat, grijpt je naar de keel. Dit meesterwerk zou áltijd beschikbaar moeten zijn in de boekhandel!’ — Lies Van Den Berghe, Boekhandel Barbóék

‘Een klap in je gezicht. De directheid van dit boek en de uitgebeende taal zijn onverbiddelijk.’ — Ellen Vonken, Libris Voorhoeve

‘Kristófs schrijven treft doel als een verwonding.’ – La Quinzaine Littéraire

‘Een briljant eerbetoon aan de literatuur. Hoe lezen en schrijven – verheven tot vertelmagie – de mens rechtop houden. Hoe leeg en beproevend het leven ook kan zijn.’ – Aftonbladet

Ágota Kristóf (1935-2011) werd in 1935 geboren in Hongarije, dat ze in 1956 met haar gezin ontvluchtte. Ze kwam terecht in Neuchâtel, waar ze in een horlogefabriek werkte. Haar meesterwerk, de tweelingentrilogie, schreef ze in het Frans, de taal van haar ballingschap. Kristófs werk wordt in meer dan veertig talen uitgegeven en wordt gezien als een hoogtepunt van het Europese postmodernisme. Ze overleed in 2011.